De Tongariro net-niet Crossing

Lieve allemaal,

Alweer ruim een week voorbij en we hebben weer vanalles mee mogen maken. En dus ook net niet, zoals de titel al doet vermoeden. Dat komt verderop uitgebreid aan bod!

Ook dit verslag is weer op de telefoon geschreven en dat was al weer een paar dagen geleden. We zijn al weer 3 dagen verder dan waar het verslag eindigt en lekker aan het relaxen op Coromandel (schiereiland nabij Auckland)
Wat we de afgelopen dagen mee hebben gemaakt houden jullie nog effe tegoed. Nu dus een verslag vanaf Wellington tot afgelopen zondag.

Ons laatste verslag eindigde met ons bezoek aan Wellington, de zuidelijkste stad op het Noordereiland. We hadden een hotel in het centrum, dus alles op loopafstand. En weer eens 2 nachten op 1 plek, ook erg fijn.
Avond van aankomst vooral door de stad gewandeld, ergens hapje gegeten, de was gedaan en film gekeken op onze hotelkamer. Lekker rustig aan.
Onze volle dag in Wellington begonnen met een bezoek aan het Te Papa museum waar we veel te weten zijn gekomen over de Maori en Nieuw-Zeeland in het algemeen. Erg interessant allemaal, vooral ook de geschiedenis van de Maori in het land. Rest van de dag vooral veel gewandeld en toeristische spots bezocht, waaronder de cabletrain die op veel Wellington plaatjes is te zien! Uiteraard een ritje in gemaakt. 's Avonds onze traditie van bezoek aan bioscoop in elk land voort kunnen zetten en genoten van popcorn en een leuke film. Relaxte dag in erg leuke stad!

Dinsdag richting noorden gereden. Plan was nl. om woensdag de Tongariro Crossing te wandelen. Voor velen een van de hoogtepunten in NZ en blijkbaar de beste een-daagse wandeling in het land. Onderweg gestopt in Palmerston North voor uiteraard lekkere lunch met koffie en zoet na (afwachten hoeveel we zijn aangekomen!!) en eind van de middag gearriveerd in Turangi, een van de dorpen om de Crossing te plannen. Helaas kregen we daar te horen dat de vooruitzichten voor de Crossing niet goed waren. Veel bewolking, genoeg regen en daarom geen uitzicht. Het is een wandeling door vulkanisch gebied met schijnbaar fenominaal uitzicht over de vulkanen en aantal mooie meren. Dus uitzicht zonder bewolking is gewenst!
Vanwege de voorspellingen (pas vrijdag weer enigszins positief) besloten door te rijden naar Taupo en daar 2 nachten te blijven. De lokale bevolking heeft het vaak over de slechte zomer, maar tot nu toe hadden we veel geluk. In Taupo bleef het echter regenen. Zelf gekookt, gelezen en scrabble met Engelse woorden gespeeld. Prima avond.
De dag daarna enigszins opgeklaard dus kans genoeg om Taupo en omgeving te verkennen. Gaan kijken bij een dam die ze elke 2 uur open zetten en behoorlijk spectaculair is. Ook bij een honing-farm geweest (en allerlei smaken honing geprobeerd) en een wandeling gemaakt naar en plaatselijke waterval met een 'duik' in een natuurlijke hot pool op de terugweg. Taupo ligt niet ver van Rotorua en het hele gebied staat bekend om z'n vulkanische activiteiten, vandaar de vele natuurlijke hot pools. Heerlijk warm water, dus even lekker genieten!

Vanwege de wijziging in planning i.v.m de Crossing, besloten vanuit Taupo op en neer naar Rotorua te gaan en daar niet te blijven overnachten. Rotorua schijnt in verhouding erg toeristisch te zijn en er zijn diverse mogelijkheden om allerlei modderbaden, geysers en andere natuurlijke hot pools in alle kleuren van de regenboog te zien, vaak gecombineerd met een kijkje in de Maori cultuur. Uiteindelijk gekozen voor bezoek aan Whakawerawera Thermal Village en dat is goed bevallen. Het is een Maori dorp aan de rand van Rotorua waar de 24 Maori families die er nog wonen in hun dagelijke leven veel gebruik maken van de hot pools, zowel om te koken als te wassen, etc. Leuke rondleiding met veel informatie over de Maori cultuur en bovendien uitzicht op de grootste geyser van NZ. Oh en inclusief een maiskolf gekookt in een hot pool!!
Verder die dag nog een wandeling in Rotorua gemaakt en eind van de middag vol goede hoop terug naar Turangi. Inmiddels hostel geboekt en wel al te horen gekregen dat weersvoorspellingen een beetje onvoorspelbaar waren, maar 'mainly fine'. In hostel aangekomen bleek het inderdaad nog mee te vallen met de regen, maar met windstoten van 70 km/u hadden de verschillende organisaties uiteindelijk toch besloten niet te rijden. (het is gebruikelijk om je door een shuttle af te laten zetten aan de ene kant en dan evt. je auto aan de andere kant te zetten. Je hebt dus een shuttle nodig) Om eerlijk te zijn baalden we behoorlijk, vooral omdat we hier extra voor terug waren gereden. We probeerden enthousiast te reageren op andere voorstellen vanuit het hostel, maar ik denk dat we niet konden verbergen hoe erg we baalden. (alternatief was geweest om door te rijden en de Crossing tegen het eind van onze vakantie te doen, maar om nu weer ruim 200 km terug te rijden...) Uiteindelijk kregen we de tip om de auto aan de ene kant te parkeren en dan tot halverwege te proberen, maar vooral terug te gaan als het te hard zou waaien. Want ondanks dat de shuttles niet zouden rijden, werd de Crossing niet afgesloten. Na enige twijfel toch besloten voor die optie te gaan en bij het vertrekpunt zelf te ervaren of het veilig genoeg leek met de wind. Boodschappen gehaald, gegeten en op tijd naar bed. Plan was namelijk om rond 5 uur op te staan zodat we om 7 uur ook aan het wandelen zouden zijn (voorspellingen voor 's middags waren nl. weer stuk slechter)

Zo gezegd, zo gedaan en om 5.15 ging de wekker, om 6 uur zaten we in de auto en om 7 uur hadden we de eerste meters er al op zitten. Nog een prachtige zonsopgang als extraatje! Met de wind leek het mee te vallen en de voorspellingen waren positief over het wegtrekken van de bewolking. Voordeel van het niet rijden van de shuttles is bovendien dat er bijna niemand anders is. Er stond 1 andere auto en na anderhalf uur wandelen kwamen we de eigenaar tegen. Doordat hij een 'side-walk' van de Crossing ging doen liepen we snel weer alleen. Uiteindelijk zagen we ver beneden toch een bus komen, dus blijkbaar hadden de organisaties toch besloten te rijden. De wind bleef rustig en het zicht was ook redelijk, dus we hadden goede hoop. Na 5 km wandelen (de hele Crossing is 19 km en wij zouden dus de helft doen) ga je behoorlijk omhoog. De wandeling begint op 1200 mtr hoogte en vanaf km 5 tot ongeveer km 8 ga je van 1400 naar 1700. Jullie voelen 'm al aankomen: op 1700 mtr waaide het toch best wel behoorlijk. Nadat we een vlak stuk over soort maanlandschap hadden gelopen (wat zelfs met weinig zicht vanwege de bewolking heel gaaf was), moesten we verder omhoog naar de top op ruim 1800 meter. En dat was echt niet grappig. Je zag nauwelijks iets en het was echt heel koud. Op de wegwijspaaltjes hingen ijspegels en de wind was echt hard en letterlijk 'freezing cold'. Na zo'n 50 meter te zijn gestegen, besloten een stuk terug te wandelen en daar ergens te schuilen, voor zover mogelijk, en hopen op enige opklaring. De voorspellingen waren namelijk dat het begin van de middag zou opklaren. Bovendien hadden we van anderen gehoord dat het op de Crossing binnen 5 min compleet kan veranderen qua weer. Op het vlakke stuk aangekomen zagen we ook de eerste andere wandelaars aankomen en wonder boven wonder kon je zo nu en dan ook al verder kijken. Stuk op en neer gewandeld om warm te blijven en na half uurtje opnieuw omhoog. Doordat er nu meer mensen liepen voelde het iets veiliger om naar boven te lopen. Nog steeds genoeg bewolking en keiharde wind, maar vol goede moed weer omhoog. Maar.... Helaas!
Een half uurtje later, veel getier en gevloek en door en door koud stonden we op de top met zo'n 20 meter zicht. De stenen waren wit van het ijs en geloof het of niet maar vreemd genoeg bleef niemand op de top om te picknicken. Toch even foto gemaakt en daarna tegen de wind weer omlaag. Veel verbaasde gezichten dat we niet doorliepen, maar uiteindelijk erg blij dat we het in elk geval geprobeerd hadden. En nu hebben we in elk geval een extra reden om terug te komen! Om kwart voor 1 waren we uiteindelijk weer beneden waar het zonnetje vrolijk scheen. Overigens bleef de bewolking mooi tussen de bergen hangen, dus achteraf ook geen goede dag voor de Crossing. Op de terugweg ons nog maar eens extra gerealiseerd dat we tot nu toe heel veel geluk hebben gehad met het weer en dat dit gewoon jammer is maar we wel in elk geval iets hebben gezien en een gaaf deel van de wandeling hebben kunnen doen. Bovendien ook uniek met zo'n harde wind!!

Doordat we relatief vroeg klaar waren, zijn we dezelfde dag nog naar Napier gereden aan de oostkust. Onze oorspronkelijke planning hebben we omgegooid omdat we toch wel graag de oostkust willen zien. Minder grote plaatsen onderweg en naar horen zeggen veel prachtige baaien om langs te rijden. Bovendien een bezoek aan Napier. Een stad die in de jaren '30 door een zware aardbeving is getroffen en daarna in Art Deco stijl weer is opgebouwd. De toeristische route genomen richting Napier en uiteindelijk eind van de muddag gearriveerd. Leuk hostel, met schattig balkonnetje gevonden en na lekkere douche stad in. Veel regen voorspeld en plan was om voor de regen nog een deel van de Art Deco-wandeling te doen en daarna pas te eten. Plan mislukte echter, dus via korte omweg en toch paar foto's gemaakt te hebben, verder gewandeld naar Indonesisch restaurant wat de eigenaresse van hostel getipt had. Bleken Nederlanders te zijn met als specialiteit de 'famous rijsttafel', haha! Erg lekker gegeten en leuk gekletst met de eigenaar die dit al ruim 20 jaar deed.

Heerlijk geslapen (toch wel lange dag vanaf 5.15 uur) en zaterdagochtend nog paar mooie foto's van Napier met zon kunnen maken. Want halverwege de ochtend begon het te regenen en waaien en dat is de hele dag door gegaan. Op de radio werd gesproken van flinke storm en veel regen op het gehele Noordereiland. Gelukkig voor ons hadden we voor die dag behoorlijkwat rij-km's op de planning, dus goed droog kunnen houden. Onderweg nog gestopt voor boodschappen en doorgereden naar ons hostel in Tokamaru Bay. Na eerdere tip hier een cabin geboekt met uitzicht op de zee. Cabin is basic, maar faciliteiten in hoofdgebouw zijn super. En wat het nog beter maakte was dat we tijdens het inchecken aangesproken werden door een Duits gezin die erg veel spaghetti over hadden en dit ons aanboden. Brutaal om nee te zeggen, dus binnen 5 min zaten we aan tafel. Niet verkeerd. Rest van de avond in gezamelijke woonkamer voor open haard gezeten. Beetje gekletst met die Duitse mensen, gelezen en koekjes gegeten.

Vanaf daar via de East Cape naar Coromandel, maar die ins en outs bewaren we voor het volgende verslag. Misschien schrijven we dat nog in NZ, maar aangezien we al over 2,5 dag naar huis gaan (boehoe!) kan het ook zo maar vanuit NL. zijn. Want ondanks dat we hier graag zouden willen blijven, komen we toch maar naar huis.
Kortom....tot snel!

XX