Trekking in Nepal
Door: Eduard
30 Maart 2015 | Nepal, Pokhara
Alweer even geleden, dus tijd voor een nieuw verslag. Laatste keer Vietnam, nu Nepal. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het is hier geweldig! Nadat we waren aangekomen in Kathmandu, moesten we eerst even een dagje acclimatiseren (stoffig, druk en best veel rotzooi op straat). Ondanks dat wel een erg mooie stad. Gelijk daar geinformeerd over de verschillende trekkings die je kan doen omdat we daar onze Nepal-reis graag mee wilde beginnen.
Uiteindelijk besloten om de Langtang trekking te doen en deze uit te breiden met de Gosainkund en Helambu trekking, mits het goed zou gaan. Totaal 14 dagen hiken, best wel een uitdaging, aangezien wij geen wandelaars zijn. We wilden graag zelf bepalen waar we zouden stoppen etc, dus de porter en de gids maar ‘thuis’ gelaten. Dan moet je alleen wel zelf je rugzak dragen, maar goed, dat hoort er dan bij.
Een helse busrit (7 uur; 110 km) verder, waren we in onze startplaats. Enthousiast en met mooi weer begonnen we een dag later aan de trekking. Erg mooi (maar ook zeker zwaar!). We ontmoetten gelijk al 3 andere Nederlanders (Maaike, Marc, Joeri) en besloten samen verder te lopen, erg gezellig! Om een klein beetje een beeld te krijgen van trekking in Nepal: je slaapt vooral in ‘ basic’ lodges/guesthouses die best prima zijn. Soms zelfs met een hot shower, soms een emmer warm water om je te wassen en soms geen water. Het eten was prima, wel elke keer zelfde menu. Gelukkig eet je toch vooral rijst, pasta of noodles om koolhydraten binnen te krijgen. Meestal goed geslapen, alhoewel we toch een keer een nacht wakker lagen van de ratten die tussen de wanden en tussen de plafonds liepen…. Een ervaring rijker zullen we maar zeggen…
Hoe hoger we kwamen, hoe mooier de uitzichten van de met sneeuw bedekte bergen. Op 3400 meter hoogte liepen we voor het eerst over paden bedekt met sneeuw en kregen we al snel daarna ook de eerste sneeuw tijdens het lopen. Het laatste dorp lag op 3900 meter. Vandaar hebben we dezelfde dag geprobeerd een top te beklimmen. Uiteindelijk een top bereikt op ruim 4500 meter hoogte. Het uitzicht was nihil door de mist, maar toch een prestatie! De volgende ochtend lag er een dik pak sneeuw en sneeuwde het nog steeds. Aangezien de voorspellingen niet beter waren, toch op pad (welk pad? niet te zien namelijk) gegaan. Met wat zoeken en tot de knieen in de sneeuw lopen, kwamen we het dorp uit en op de goede weg terug.
Deze trekking smaakte naar meer, dus gingen we op weg naar Gosainkund. Op dit deel van de trekking liggen een paar mooie bergmeren en ondanks dat we al gehoord hadden dat deze op dit moment bevroren en bedekt met een dik pak sneeuw waren, besloten we samen met Maaike en Marc om verder te lopen. Een fantastisch mooie route met rijstterassen, bergen etc. Wauw!!! Onderweg mijn verjaardag gevierd (30 alweer, jaja!). Geen slecht plekje om dit jubileum te vieren! En heerlijke appeltaart (met kaarsjes) en een biertje!
De weg omhoog naar Gosainkund gaf wat meer sneeuw, maar door een paar dagen super mooi weer ook fantastische uitzichten! Vaak best zwaar, maar elk keer dat we weer in een nieuw dorp arriveerde of een top bereikte, bleek alles het dubbel en dwars waard! Aangezien er ook weer slecht weer op komst was, besloten we het 3e deel van de trekking (Helambu) niet te doen, waardoor we dus uiteindelijk 9 dagen hebben gewandeld. Uiteindelijk wel nog naar Gosainkund op en neer gelopen (4500 meter hoog) en daar nog wat rondgelopen. Marc en ik hebben nog een top beklommen om nog mooiere uitzichten te hebben op ca. 4650 meter! Geweldig! Eigenlijk zijn er gewoon geen woorden voor ! Je moet het zelf zien (aanrader dus Nepal)!!!!
De weg terug was nog steeds mooi, hoewel de laatste dag best zwaar was. Veel dalen! Zodra we ook besloten hadden om terug te gaan, leek het ook wel alsof we fysiek en mentaal ook gewoon ‘ klaar waren’. Dus blij dat we uiteindelijk op de eindbestemming Dunche aankwamen, maar absoluut met vele fantastische ervaringen rijker en nieuwe vrienden erbij! 9 dagen hiken, vele uren en hoogtemeters en circa 110 km afgelegd!! Het aantal km’s is misschien niet veel, maar zoals ze hier zeggen, het zijn wel ‘Nepalese’ kilometers!
Na een paar dagen Kathmandu vervolgens naar Pokhara, ongeveer 7 uur van Kathmandu en vertrekplaats van veel trekkings in het Annapurna gebergte. Het idee was om hier vooral een paar dagen te relaxen en vooral geen trekking meer te gaan doen. Maar hier aangekomen begon het toch wel weer te kriebelen. Hadden we zelf nooit verwacht! Eerst 2 dagen vooral rond gelopen in het dorp en de bezienswaardigheden hier bekeken, maar vanaf vrijdag begonnen aan de Poon Hill trek. Deze trekking behoort tot de populairste routes van Nepal. Kort (4-5 dagen), relatief weinig hoogtemeters (tot 3200 meter), maar wel uitzichten op de hoogste toppen van Nepal (met 2 bergen van 8000+ meters).
De eerste dag ging opvallend goed. We liepen makkelijk omhoog en begonnen ons al snel te realiseren dat de eerdere trekking in ons voordeel had gewerkt. We liepen met ons tweeen deze keer, maar doordat het een stuk drukker was op de route, kwamen we erg veel mensen tegen en klets je snel even met iedereen. Ook in het eerste guesthouse veel aardige mensen ontmoet. De tweede dag ging ook erg goed en al snel stonden we bekend als dat snelle koppel uit Nederland. Spontaan allebei een kop groter! De derde dag moesten we voor zonsopgang opstaan om naar de top van de trekking, Poon Hill, te gaan. Daar loop je dan om 5 uur ‘s ochtends met je lampje in een lange stoet de honderden trappen op. Vol spanning kijkend naar de bergen….helaas, bijna helemaal bewolkt! Af en toe een glimp van een piek (ook die van 8000+ meter) met als gevolg een hoop ‘oehs’ en ‘aahs’, maar verder helemaal niks! De derde dag staat bekend als de zwaarste en langste dag. Op de twee eerdere avonden gezellig gekletst en gekaart met een leuk stel (Arnaud en JunJun) dus vanaf dat punt samen met hen verder gelopen. Tempo iets omlaag, maar wel veel tijd om te kletsen en nog meer om ons heen te kijken. Vanaf het middaguur helaas steeds meer regen en ook de vierde dag (die weer kort was) alleen maar regen. Maar uiteindelijk ook nu weer moe en voldaan het eindpunt bereikt. De warme douche daarna was de beste ooit!
Tja en dan nu nog maar 1 week te gaan. De tijd vliegt nu echt voorbij, alhoewel we ook wel weer zin hebben om naar Nederland te komen. Nepal bevalt in elk geval erg goed en stiekem fantaseren we al over de langere trekkings rondom Everest. Wie weet ooit…Nu eerst nog genieten van de laatste paar dagen.
Tot gauw!
XX
Uiteindelijk besloten om de Langtang trekking te doen en deze uit te breiden met de Gosainkund en Helambu trekking, mits het goed zou gaan. Totaal 14 dagen hiken, best wel een uitdaging, aangezien wij geen wandelaars zijn. We wilden graag zelf bepalen waar we zouden stoppen etc, dus de porter en de gids maar ‘thuis’ gelaten. Dan moet je alleen wel zelf je rugzak dragen, maar goed, dat hoort er dan bij.
Een helse busrit (7 uur; 110 km) verder, waren we in onze startplaats. Enthousiast en met mooi weer begonnen we een dag later aan de trekking. Erg mooi (maar ook zeker zwaar!). We ontmoetten gelijk al 3 andere Nederlanders (Maaike, Marc, Joeri) en besloten samen verder te lopen, erg gezellig! Om een klein beetje een beeld te krijgen van trekking in Nepal: je slaapt vooral in ‘ basic’ lodges/guesthouses die best prima zijn. Soms zelfs met een hot shower, soms een emmer warm water om je te wassen en soms geen water. Het eten was prima, wel elke keer zelfde menu. Gelukkig eet je toch vooral rijst, pasta of noodles om koolhydraten binnen te krijgen. Meestal goed geslapen, alhoewel we toch een keer een nacht wakker lagen van de ratten die tussen de wanden en tussen de plafonds liepen…. Een ervaring rijker zullen we maar zeggen…
Hoe hoger we kwamen, hoe mooier de uitzichten van de met sneeuw bedekte bergen. Op 3400 meter hoogte liepen we voor het eerst over paden bedekt met sneeuw en kregen we al snel daarna ook de eerste sneeuw tijdens het lopen. Het laatste dorp lag op 3900 meter. Vandaar hebben we dezelfde dag geprobeerd een top te beklimmen. Uiteindelijk een top bereikt op ruim 4500 meter hoogte. Het uitzicht was nihil door de mist, maar toch een prestatie! De volgende ochtend lag er een dik pak sneeuw en sneeuwde het nog steeds. Aangezien de voorspellingen niet beter waren, toch op pad (welk pad? niet te zien namelijk) gegaan. Met wat zoeken en tot de knieen in de sneeuw lopen, kwamen we het dorp uit en op de goede weg terug.
Deze trekking smaakte naar meer, dus gingen we op weg naar Gosainkund. Op dit deel van de trekking liggen een paar mooie bergmeren en ondanks dat we al gehoord hadden dat deze op dit moment bevroren en bedekt met een dik pak sneeuw waren, besloten we samen met Maaike en Marc om verder te lopen. Een fantastisch mooie route met rijstterassen, bergen etc. Wauw!!! Onderweg mijn verjaardag gevierd (30 alweer, jaja!). Geen slecht plekje om dit jubileum te vieren! En heerlijke appeltaart (met kaarsjes) en een biertje!
De weg omhoog naar Gosainkund gaf wat meer sneeuw, maar door een paar dagen super mooi weer ook fantastische uitzichten! Vaak best zwaar, maar elk keer dat we weer in een nieuw dorp arriveerde of een top bereikte, bleek alles het dubbel en dwars waard! Aangezien er ook weer slecht weer op komst was, besloten we het 3e deel van de trekking (Helambu) niet te doen, waardoor we dus uiteindelijk 9 dagen hebben gewandeld. Uiteindelijk wel nog naar Gosainkund op en neer gelopen (4500 meter hoog) en daar nog wat rondgelopen. Marc en ik hebben nog een top beklommen om nog mooiere uitzichten te hebben op ca. 4650 meter! Geweldig! Eigenlijk zijn er gewoon geen woorden voor ! Je moet het zelf zien (aanrader dus Nepal)!!!!
De weg terug was nog steeds mooi, hoewel de laatste dag best zwaar was. Veel dalen! Zodra we ook besloten hadden om terug te gaan, leek het ook wel alsof we fysiek en mentaal ook gewoon ‘ klaar waren’. Dus blij dat we uiteindelijk op de eindbestemming Dunche aankwamen, maar absoluut met vele fantastische ervaringen rijker en nieuwe vrienden erbij! 9 dagen hiken, vele uren en hoogtemeters en circa 110 km afgelegd!! Het aantal km’s is misschien niet veel, maar zoals ze hier zeggen, het zijn wel ‘Nepalese’ kilometers!
Na een paar dagen Kathmandu vervolgens naar Pokhara, ongeveer 7 uur van Kathmandu en vertrekplaats van veel trekkings in het Annapurna gebergte. Het idee was om hier vooral een paar dagen te relaxen en vooral geen trekking meer te gaan doen. Maar hier aangekomen begon het toch wel weer te kriebelen. Hadden we zelf nooit verwacht! Eerst 2 dagen vooral rond gelopen in het dorp en de bezienswaardigheden hier bekeken, maar vanaf vrijdag begonnen aan de Poon Hill trek. Deze trekking behoort tot de populairste routes van Nepal. Kort (4-5 dagen), relatief weinig hoogtemeters (tot 3200 meter), maar wel uitzichten op de hoogste toppen van Nepal (met 2 bergen van 8000+ meters).
De eerste dag ging opvallend goed. We liepen makkelijk omhoog en begonnen ons al snel te realiseren dat de eerdere trekking in ons voordeel had gewerkt. We liepen met ons tweeen deze keer, maar doordat het een stuk drukker was op de route, kwamen we erg veel mensen tegen en klets je snel even met iedereen. Ook in het eerste guesthouse veel aardige mensen ontmoet. De tweede dag ging ook erg goed en al snel stonden we bekend als dat snelle koppel uit Nederland. Spontaan allebei een kop groter! De derde dag moesten we voor zonsopgang opstaan om naar de top van de trekking, Poon Hill, te gaan. Daar loop je dan om 5 uur ‘s ochtends met je lampje in een lange stoet de honderden trappen op. Vol spanning kijkend naar de bergen….helaas, bijna helemaal bewolkt! Af en toe een glimp van een piek (ook die van 8000+ meter) met als gevolg een hoop ‘oehs’ en ‘aahs’, maar verder helemaal niks! De derde dag staat bekend als de zwaarste en langste dag. Op de twee eerdere avonden gezellig gekletst en gekaart met een leuk stel (Arnaud en JunJun) dus vanaf dat punt samen met hen verder gelopen. Tempo iets omlaag, maar wel veel tijd om te kletsen en nog meer om ons heen te kijken. Vanaf het middaguur helaas steeds meer regen en ook de vierde dag (die weer kort was) alleen maar regen. Maar uiteindelijk ook nu weer moe en voldaan het eindpunt bereikt. De warme douche daarna was de beste ooit!
Tja en dan nu nog maar 1 week te gaan. De tijd vliegt nu echt voorbij, alhoewel we ook wel weer zin hebben om naar Nederland te komen. Nepal bevalt in elk geval erg goed en stiekem fantaseren we al over de langere trekkings rondom Everest. Wie weet ooit…Nu eerst nog genieten van de laatste paar dagen.
Tot gauw!
XX
-
30 Maart 2015 - 14:45
Heleen:
Hee snel koppel uit Nederland,
Wat een gaaf verhaal weer! Nog maar een weekje… hoe snel gaat het wel niet!
Ik kom snel een keertje foto's kijken.
Geniet er nog van XX -
30 Maart 2015 - 15:13
Raymond En Inge :
Hallo luitjes,
wat een fantastisch verhaal weer! En wat een gave nieuwe plannen weer.
We zijn blij dat jullie bijna thuis komen en kunnen zeggen tot volgende week.
Dikke kus -
30 Maart 2015 - 16:12
Hartger:
Prachtig! Leuk weer zo een sportief verhaal! X -
30 Maart 2015 - 19:28
Narda:
Wat een verhaal weer. .. ik ben nu al benieuwd naar die 8000 foto's -
30 Maart 2015 - 20:56
John Crijns:
Nou nou dat is weer een mooi verslag over Nepal.jaja en het einde komt er lang zaam aan het is ontzettend mooi geweest als je dit achteraf terug ziet . het is geen droom geweest maar werkelijk heid.gr van pap en tien en tot 8 april -
30 Maart 2015 - 22:22
Pa En Ma:
En wij maar denken dat jullie veilig met een gids op pad waren!! Maar gelukkig is het zonder gids ook goed gekomen en hebben jullie genoten. Een mooi verhaal was dit weer, maar ook wij vinden het heel leuk om jullie volgende week weer te zien! Tot dan.xx -
30 Maart 2015 - 22:35
Truus :
ALTIJD LEUK OM JULLIE VERSLAGEN TELEZEN GENIET NOG MAAR EVEN ,EN KOM DAN WEER TERUG IN HET MOOISTE SEIZOEN WAT WIJ HEBBEN LENTE !!!!!
-
31 Maart 2015 - 19:12
Mary:
Wat een avonturen! Leuk om te lezen. geniet nog maar ff van de laatste dagen. Wij vertrekken op 8 april en zijn er weer 29 april. tot dan! Xx
-
02 April 2015 - 11:40
Margot:
Wow, wat fantastisch! Dat was weer genieten dus :o) nog een paar nachtjes slapen en dan zijn jullie weer terug! Dikke knuffels van Paul, Veerle en mij -
02 April 2015 - 13:53
Janneke:
En THE mt. Everest staat toch zeker wél op foto he?! -
02 April 2015 - 23:12
Marieke :
Hoi Eduard en Manon,
Ik ben een collega :) wat een geweldige verslagen schrijven jullie en wat een prachtige ervaring! Wat beleven jullie een hoop. Ben niet jaloers hoor :) jullie genieten volop, leuk om te lezen. Tot snel. Groetjes Marieke -
05 April 2015 - 12:41
Ome Maas En Tante Gijsje:
Hoi luitjes
We hebben weer genoten uit de verte van jullie avontuurlijke reis.
De groeten van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
